kime koşarsın canın yandığında

Bir Suskunlar repliği. Şimdi nerden aklıma geldi bilmiyorum ama aslında ara ara hep hatırlarım bu repliği. Dizinin unutmadığım sahnelerinden biridir. şu. Çok etkilemiştir beni. Bahsi geçen söz bu sahnede değil gerçi şurada geçiyor. Ama bu replikle ilk sahne daha uyumlu bir bütün. Neyse. Kime koşuyorsanız ona aitsiniz gibi tespitlere girmeden gideyim ben.

Anana koş ananaa el kızı bırakır gider ağlarsa anan ağlar gerisi yalan ağlar

Kimimiz var ki bu kalabalıkların içinde. Çok yakınımız var ama en yakınımız yok. Anlatmadan anlayanımız olmayınca yatağımıza koşup yastığımıza sarılıyoruz be

gene de mutlu olduğun yöne çevirirsin kafanı

Çok aynı olmasa da benzer bı ikilem. Birgün bir arkadaşım sormuştu sevdiğini mi tercih etmeli insan yoksa onu seveni mi? Cevap verememiştim. O onu seveni tercih edip onunla evlendi. İletisimimiz aksilikle koptu. Mutlu mu bilmek isterdim bak şimdi çok merak ettim.

Artık hiç kimseye koşmam acılar insanlara anlatılmaz kenarda sakinleşmeyi beklerim sessiz sedasız olayı kendi içimde sindiririm

Oturur içerim gibi geliyor bana.

Ya kankama koşarım ya da içime kapanırım

(bkz: hiç kimseye) Canımı yakana koşmam zaten saçma olur. Canımı yakmayana da zaafımı göstermem.

İsteyip de koşamadığıma koşabilseydim eğer güzel olurdu.

Kendime koşmak isterken kendimden kaçarken bulurum kendimi

Aslında en kötüsü birine gitmek. Kendi içinde halledip daha da güçlü çıkmak varken zorluktan, birine sığınıp hem o gelişme imkanından oluyorsun hem de kime gittiysen aslında bir anlamda istismar etmiş oluyorsun onu. Gitmeyin kimseye, kimsenin sevgisi sizi iyileştirmek için olamaz. Kendi içinize dönün ve daha güçlü çıkın oradan. Kaybettirmez.

(bkz: sokaklar) (bkz: Ben bir itim Ege sokaklarında)

Yatağa koşarım yastığa sarılır ağlarım

Açıyorum son ses müziği kulaklığa, ele de bir sigara deriiin derin çekiyorum içime. Yine kendimle, kendi kendime

Seni anladığına inandığın insana koşarsın. Anlamasa da belki anlar diye hep ona koşarsın.

Kendime, canım kendime koşarım.

Eskiden olsa koşacağım yer belliydi de bu saatten sonra kimseye koşmam.En zoru bir zamanlar tırnağın kırılsa anlattığın adama hayatın kaydığında tek kelime anlatamamak.Birine koşmayın,kendinize sarılın yoksa o kişi gittiğinde kendinizi bile bulamıyorsunuz.Size tavsiye,bir yıllık sessizliğini bozan kızdan.

Her sıkıntıda Rabbe koştum. Her sıkıntı da geçti. Önceden farklı yollar denedim bir sonuca ulaşamadı. Derdi verene koşunca dermanı gecikmiyor.

(bkz: griutopya v1) (bkz: obirtircik) (bkz: sigaram yok)

Kimse annesine koşmuyormuş. Ben anneme koşardım, sadece anneme.hep koştuğum gibi.

Alkol+fuckbuddy

Kendime, kimsenin kendinden başka dostu yoktur

Ben çok salak olduğum için canımı yakana koşarım ya öyle bir salağım cidden

Seni en iyi anlayana.

Seni seven sana daha iyi gelebilir ama sen, sevdiğine koşarsın

Kim ne derse desin ilk sevdiğine koşarsın, belki gururundan arayamazsın, gidemezsin ama ilk o gelir aklına. Yanımda olsa sarsa yaralarımı,nefesini hissettiğim an hayat bulsam dersin. Belki sarar yaralarını, bulursun hayat ama çoğu zaman eklersin acının üstüne acı. Kimse sana beklediğini vermez.

(bkz: anne) Anneme bir şey anlamasam bile sadece onun yanında ağladığımda rahatlıyorum

Canımı yakan kişiye koşarım galiba malım ben

gidecek kimsem yok maalesef. genelde basar giderim deniz kıyısına derdime kadar içer, derdime kadar yakınırım kendi kendime.

kimseye koşamam ki.. her canı yanana kucak açarım kim olduğu hiç farketmez ama benim canım yanınca kimseye koşamam bir kaç acı tecrübeden sonra koşulmaması gerektiğini de anlıyosunuz zaten

Koşarken bile ayağıma taş takılır düşerim herhalde neden çünkü malım ben

En çokta başın sıkıştığında ilk beni değilde polisi arayacak olmana darılıyorum. Tam doğru mu hatırladım emin değilim ama çok sevdiğim bir sözdür. Gazapizm tweet atmıştı..

Doğru deniz kenarına.

Sezen'e ve de karanlığa...

Ağlayabilmek için kimsenin olmadığı bi yere giderim hemen. Kendimi sakinleştirmeye çalışırım. Birinin yanında ağlamayı hiç sevmiyorum çünkü. Bi de noldu niye ağlıyorsun diye sorduklarında daha da kötü oluyorum. En iyisi kendimle başbaşa kalmak oluyo bu durumda. Burda da sürekli ağlamaktan bahsettim ama nasılsa bilmiyosunuz kim olduğumu onun rahatlığı var ondan böyle yazabildim sanırım :')

Anneme, abime, ablama koşarım.

canın yandığında kendinle baş başasın. bir başkasına koşmanın bir anlamı yok, acıya devası da yok sevgili sözlük

Kimseye koşmam,koşamam düşününce öyle birisi olmadığını farkettim. Belki de birine koşacak kadar canımın yanması nedir bilmiyorum ama derdimi veya canımı yakanı anlatabileceğimi düşünmüyorum.

Canımı yakanla koşacak olduğum genelde aynı kişi olur. Hayatın çelişkileri

Ne önemi var amk!

Kendime..

(bkz: kuşlarım) Apollon sen ne tavsiye ediyorsun bilirsin senden başkasını dinlemem -cikcikcikcik kafanın dikine git git git Doğru diyorsun lan afferin sana şiir gibi kuşsun lan -cikcikcikcik Sanat eserisin sanat (bkz: apollon)

Ne koşcam olum. Zaten canım yanmış oturur ağlarım

Hiç kimseye...Kendimi okyanustaki bir saman çöpü gibi yalnız ve kimsesiz hissediyorum.

aga koşacak kimsem olmadığından oraya yıkılır kalırım..

Koşacak kimsem bile yok Belki uykuya koşardım...

Kimseye koşamıyorum artık. Bu zamanda mutluluğumuzda sinsi hesaplar yapmayan bizimle mutlu olan insan bile bulamıyorken kötü zamanımda, canım yandığımda nasıl koşayım ki..

Kendime... kendimle baş başa kalır açarım bir Sezen Aksu, hayatımı sorgularım